Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

coetus utilitatis communione sociatus

  • 1 socio

    sŏcĭo, āre, āvi, ātum [socius] - tr. - [st1]1 [-] faire partager, mettre en commun.    - sociare suum regnum cum aliquo, Cic. Rep. 2, 13: partager son trône avec qqn.    - sociare cubilia cum aliquo, Ov. M. 10, 635: partager son lit avec qqn.    - sociatus labor, Ov. M. 8, 546: travail pris en commun. [st1]2 [-] former en association, associer, mettre ensemble.    - coetus utilitatis communione sociatus, Cic. Rep. 1, 39: réunion fondée sur la communauté des intérêts. --- cf. Cic. Rep. 6,13.    - omne genus hominum sociatum inter se esse, Cic. Leg. 1, 32: que tout le genre humain forme une société. [st1]3 [-] joindre, unir.    - sociare vim rerum cum exercitatione, Cic. de Or. 3, 131: allier la masse des connaissances à la pratique de l'homme d'état.    - se sociare alicui vinclo jugali, Virg. En. 4, 16: s'unir à qqn par le lien conjugal.    - verba socianda chordis, Hor. O. 4, 9, 4: paroles qui doivent être alliées à la lyre.    - sociare aliquem domo, Virg.: donner l'hospitalité à qqn.    - sociare parricidium, Just. 10, 1, 6: se liguer pour commettre un parricide.
    * * *
    sŏcĭo, āre, āvi, ātum [socius] - tr. - [st1]1 [-] faire partager, mettre en commun.    - sociare suum regnum cum aliquo, Cic. Rep. 2, 13: partager son trône avec qqn.    - sociare cubilia cum aliquo, Ov. M. 10, 635: partager son lit avec qqn.    - sociatus labor, Ov. M. 8, 546: travail pris en commun. [st1]2 [-] former en association, associer, mettre ensemble.    - coetus utilitatis communione sociatus, Cic. Rep. 1, 39: réunion fondée sur la communauté des intérêts. --- cf. Cic. Rep. 6,13.    - omne genus hominum sociatum inter se esse, Cic. Leg. 1, 32: que tout le genre humain forme une société. [st1]3 [-] joindre, unir.    - sociare vim rerum cum exercitatione, Cic. de Or. 3, 131: allier la masse des connaissances à la pratique de l'homme d'état.    - se sociare alicui vinclo jugali, Virg. En. 4, 16: s'unir à qqn par le lien conjugal.    - verba socianda chordis, Hor. O. 4, 9, 4: paroles qui doivent être alliées à la lyre.    - sociare aliquem domo, Virg.: donner l'hospitalité à qqn.    - sociare parricidium, Just. 10, 1, 6: se liguer pour commettre un parricide.
    * * *
        Socio, socias, sociare. Liu. Accompaigner, Associer, Conjoindre.
    \
        Vrbe et domo sociare aliquem. Virgil. Le faire participant de sa ville et de sa maison, Le loger.
    \
        Cubilia sociare cum aliquo. Ouid. Coucher avec luy.
    \
        Curas sociare. Valer. Flac. Communiquer de ses soulcis avec aucun, et en deviser avec luy.
    \
        Iuuencos sociare imposito aratro. Stat. Accoupler.
    \
        Gaudia sociare cum aliquo. Tibul. Se resjouir avec luy.
    \
        Vires sociarunt. Sil. Ont assemblé et mis en un leurs forces et armees.

    Dictionarium latinogallicum > socio

  • 2 socio

    āvī, ātum, āre [ socius ]
    1)
    а) соединять, объединять ( homines inter se C); совместно предпринимать, сообща затевать ( parricidium Just)
    б) завязывать, заводить ( sermonem cum aliquo QC)
    2) сочетать (cognitionem cum exercitatione C; se vinclo jugāli alicui s. V); вместе запрягать (s. juvencos imposito aratro St); сочетать браком, выдавать замуж (s. natam alicui Su)
    coetus utilitatis communione sociatus C — объединение, основанное на общности интересов
    3) принимать (s. aliquem domo V)
    4) делить, разделять, вместе испытывать (s. periculum cum aliquo C)
    5) юр. приобщать ( fisco sociandus fundus CJ)

    Латинско-русский словарь > socio

  • 3 sociō

        sociō āvī, ātus, āre    [socius], to join together, combine, unite, associate, hold in common, share: quocum me uno amicitia... rei p. causā sociarat: coetus utilitatis communione sociatus: periculum vitae tuae mecum, i. e. to risk life for me: ne societur sanguis, L.: Ne cui me vinclo vellem sociare iugali, V.: cum quo sociare cubilia vellem, O.: Verba loquor socianda chorids, to be accompanied<*> H.: Theseus sociati parte laboris Functus, jointtask, O.: sociari facinoribus, i. e. to take part in, L.
    * * *
    sociare, sociavi, sociatus V
    unite, join, ally; share in

    Latin-English dictionary > sociō

  • 4 socio

    sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to join or unite together, to associate; to do or hold in common, to share a thing with another, etc. (freq. and class.; in Cic. mostly with inanimate objects;

    syn. jungo): coetus utilitatis communione sociatus,

    Cic. Rep. 1, 25, 39:

    concilia coetusque hominum jure sociati,

    id. ib. 6, 13, 13:

    omne genus hominum sociatum inter se esse,

    id. Leg. 1, 11, 32:

    (Romulus) regnum suum cum illorum (Sabinorum) rege sociavit,

    id. Rep. 2, 7, 13; cf.:

    quae nos domo socias,

    Verg. A. 1, 600:

    quid si testium studium cum accusatore sociatum est?

    Cic. Fl. 10, 21: cum vel periculum vitae tuae mecum sociare voluisses, to risk your life for me, id. Planc. 30, 73; cf.:

    tecum ut longae sociarem gaudia vitae,

    Tib. 3, 3, 7:

    qui vim rerum cognitionemque cum scientiā atque exercitatione sociaris,

    Cic. de Or. 3, 32, 131:

    diligentiam cum scientiā,

    Col. 3, 3, 7:

    ne societur sanguis,

    Liv. 4, 4, 6; cf.

    of union by marriage: se alicui vinclo jugali,

    Verg. A. 4, 16:

    cubilia cum aliquo,

    Ov. M. 10, 635:

    corpus,

    id. Am. 2, 8, 5:

    conjugia,

    Vulg. Deut. 7, 3; Ov. H. 3, 109:

    perpetuoque mihi sociatam foedere lecti,

    id. Ib. 15:

    juvencos aratro imposito,

    Stat. Th. 1, 132:

    dextras,

    Sil. 11, 149; cf.:

    manus alicui,

    Val. Fl. 5, 290:

    se participem in omnis casus,

    Sil. 1, 75:

    vitem ulmis,

    Stat. S. 5, 1, 48:

    curas,

    to share, Val. Fl. 5, 282:

    verba loquor socianda chordis,

    to be accompanied, Hor. C. 4, 9, 4; so,

    carmina nervis,

    Ov. M. 11, 5:

    homo simili sui sociabitur,

    Vulg. Ecclus. 13, 20:

    Theseus sociati parte laboris Functus,

    undertaken in company with another, common, Ov. M. 8, 546:

    parricidium (shortly before: societas facinoris),

    Just. 10, 1, 6.—Mid.:

    sociari facinoribus,

    to take part in deeds of villany, Liv. 39, 13 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > socio

  • 5 populus

    1.
    pŏpŭlus (contr. POPLVS, Inscr. Column. Rostr. in Corp. Inscr. Lat. 195, 17, Plaut. Am. prol. 101; 1, 1, 103; id. Aul. 2, 4, 6; id. Cas. 3, 2, 6 et saep.—Also written POPOLVS, Corp. Inscr. Lat. 197, 15 al.; nom. plur. poploe, Carm. Sal. ap. Fest. p. 205 Müll.; v. pilumnoe) [from root pleof pleo; v. plenus], i, m., a people, the people.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (cf.:

    gens, natio): res publica res populi: populus autem non omnis hominum coetus quoquo modo congregatus, sed coetus multitudinis juris consensu et utilitatis communione sociatus,

    Cic. Rep. 1, 25, 39:

    populus Romanus,

    id. Phil. 6, 5, 12: exspectabat populus, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 90 Vahl.):

    tene magis salvum populus velit an populum tu,

    Hor. Ep. 1, 16, 27: casci populi Latini, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 28 Müll. (Ann. v. 24 Vahl.):

    hi populi: Atellani, Calatini, etc.,

    Liv. 22, 61 fin.
    B.
    Esp.
    1.
    The people, opp. to the Senate, in the formula senatus populusque Romanus (abbreviated S. P. Q. R.), saep.; cf.:

    et patres in populi fore potestate,

    Liv. 2, 56.—
    2.
    Opp. to the plebs:

    non enim populi, sed plebis eum (tribunum) magistratum esse,

    Liv. 2, 56:

    ut ea res populo plebique Romanae bene eveniret,

    Cic. Mur. 1, 1.—
    3.
    Rarely for plebs, the populace:

    dat populus, dat gratus eques, dat tura senatus,

    Mart. 8, 15, 3: urbanus, the citizens (opp. to the military), Nep. Cim. 2, 1.—
    II.
    Transf.
    1.
    A region, district, regarded as inhabited:

    frequens cultoribus alius populus,

    Liv. 21, 34, 1 (cf. Gr. dêmos).—
    2.
    A multitude, host, crowd, throng, great number of persons or things ( poet. and in postAug. prose):

    ratis populo peritura recepto,

    i. e. with the great multitude of passengers, Luc. 3, 665:

    fratrum,

    Ov. H. 14, 115:

    in tanto populo sileri parricidium potuit,

    Just. 10, 1:

    sororum,

    Ov. H. 9, 52; App. Mag. p. 304:

    apum,

    Col. 9, 13, 12:

    populus totidem imaginum,

    Plin. 33, 9, 45, § 129; Sen. Q. N. 1, 5:

    spicarum,

    Pall. 7, 2:

    scelerum,

    Sid. Ep. 6, 1 fin.:

    concursus in forum populi,

    Liv. 22, 7, 6.—
    3.
    The public, i. e. the open street ( poet.): omnis habet geminas janua frontis, E quibus haec populum spectat;

    at illa Larem,

    Ov. F. 1, 136.
    2.
    pōpŭlus, i, f. [root pamp-, pap-, to swell; Lat. papula, papilla, pampinus], a poplar, poplar-tree, Plin. 16, 23, 35, § 85; 16, 18, 31, § 77; 17, 11, 15, § 78; Ov. H. 5, 27;

    sacred to Hercules,

    Verg. E. 7, 61; Ov. H. 9, 64; Plin. 12, 1, 2, § 3:

    alba,

    the silver-poplar, Hor. C. 2, 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > populus

См. также в других словарях:

  • De re publica — Die Schrift De re publica (lat.: Über das Gemeinwesen) ist ein staatstheoretisches Werk des römischen Politikers und Philosophen Marcus Tullius Cicero, das ursprünglich aus sechs Büchern bestand, deren Inhalt jedoch nur teilweise überliefert ist …   Deutsch Wikipedia

  • Liste lateinischer Phrasen/R — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Republik — Das Wort Republik (über französisch république von lateinisch res publica ‚Die öffentliche Sache‘) steht zunächst für das Gemeinwesen und Gemeinwohl. Als Staatsform versteht man darunter (seit der römischen Antike und insbesondere der… …   Deutsch Wikipedia

  • Republikanische Verfassung — Die Artikel Freistaat und Republik überschneiden sich thematisch. Hilf mit, die Artikel besser voneinander abzugrenzen oder zu vereinigen. Beteilige dich dazu an der Diskussion über diese Überschneidungen. Bitte entferne diesen Baustein erst nach …   Deutsch Wikipedia

  • монархия —         Значения слова «монархия»         Слово μοναρχία встречается в греческих текстах с VI в. до н. э. как обозначение отрицательно оцениваемого единоличного правления, т. е. тирании. К IV в. до н. э. μοναρχία может относиться уже к любому… …   Словарь средневековой культуры

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»